France is geboren in 1953, als tweede dochter van de ouders Brel. Ze was een bescheiden, rustig kind. Opgegroeid ver van elke vedettencultus, koos France voor een studie als sociaal assistente.

Zes jaar na het afscheid van haar vader in de Olympia, vertrok ze samen met hem voor een reis van zeven maanden op zijn zeilboot.

Jacques Brel overleed in 1978. France was toen 25 en had een intense behoefte om over hem en zijn werk te praten. Zodoende heeft ze de Stichting Brel opgericht om een brug te slaan tussen het publiek en alles wat haar vader betreft. De stichting was eerst ondergebracht in een huis aan de Legrandlaan en is verschillende keren verhuisd alvorens in 1997 een definitief onderkomen te vinden aan het Oud Korenhuis.

France is afgegaan op haar buikgevoel en was onmiddellijk gecharmeerd door de Sint-Jacobswijk vanwege zijn centrale ligging, zijn rijke geschiedenis en het feit dat hij net buiten de hoofdwegen van de stad valt.

De stichting heeft een permanente digitale tentoonstelling ingericht met films, foto’s, krantenartikelen, getuigenissen, manuscripten, en een wandeling door de straten van Brussel met een audiogids, waarmee de stem van Jacques Brel u begeleidt op uw tocht naar plaatsen die een band hebben met de artiest.

De zalen gewijd aan Brel als zanger, Brel als auteur en Ciné Brel zijn volgepakt met een massa nooit vertoonde, exclusieve archieven, die vertaald zijn in dertien talen.

De stichting organiseert geregeld ontmoetingen met France Brel, altijd een moment van ontroerende gedachtewisselingen.

Artiestennaam van André Imberechts

William Cliff woont in een dakappartement in de Kolenmarkt. Zij werk werd met verschillende literatuurprijzen bekroond, waaronder in 2015 de prestigieuze Goncourtprijs voor zijn volledig oeuvre. Hij wordt aanzien als één van de grote hedendaagse meesters van de Franse taal.

William Cliff gaf een aanzienlijk aantal werken uit bij Gallimard (meer info). Waaronder de poëziebundels “Homo sum” (zijn eerste werk, 1973) en “Marcher au Charbon” (1978). William Cliff beschrijft de harde onverbloemde werkelijkheid, zonder taboes.

In 1997 realiseerde Gérard Preszow de documentaire “William Cliff, poète”. Hier gaat een uittreksel waarin Arno een lofzang aan de Maagd Maria van William Cliff zingt (link)

’s Ochtend verpleegster, ’s middags houdster van een erotische boetiek – Chantal is een figuur in de Sint-Jacobswijk.  Tijdens een reis naar New York voelde zij zich als 20-jarige aangesproken door het concept erotische winkel. Maar vooral door haar ervaring als verpleegkundige werd zij gesterkt in haar plan om in 2004 «Lady Paname» te openen.  Veel patiënten stortten namelijk hun hart bij haar uit tijdens de zorgverstrekking. Zij gaf er zich toen rekenschap van dat de seksualiteit van haar patiënten ondanks ziekte of ongeval niet afneemt. Ze nam zich dan voor om aan hun verwachtingen te beantwoorden door een voor haar typische sensuele en warme boetiek/boudoir te openen. Lady Paname is intussen een internationale referentie geworden en heeft zich een mooie reputatie verworven als erotische boetiek vol élégance en sensualiteit.

Nicolas Edelman kleedt Manneken Pis aan, het lievelingskind van de Brusselaars.  Hier kan je de website van Manneken Pis raadplegen en hier de Facebookpagina van Nicolas Edelman.

De eerste kamerheer was Henri Wouters, hij werd aangesteld in 1775. Nicolas Edelman is de 13e officiële kamerheer van Manneken Pis, hij volgde Jacques Stroobants op.

Ons beroemde ketje heeft meer dan 1000 kostuums.

Robert Empain (1949) is geboren in Binche, de stad van het legendarische carnaval in België.

Als 14-jarige kreeg hij secundair kunstonderwijs in Saint-Luc in Doornik. Met het oog op een beroep in de artistieke sector volgde hij daarna een hogere opleiding tot reclamemaker, met als eindwerk een grote voorlichtingscampagne tegen luchtverontreiniging. Op zijn twintigste vestigde hij zich in Brussel als illustrator.

In 1981 richtte hij de Créative Club of Belgium op, die meer dan 300 leden telde en waarvan hij vier jaar voorzitter was. Vanaf 1980 maakte hij – alleen – lange reizen, las hij heel veel en begon hij aan de hand van schetsboekjes die hij had bijgehouden te tekenen en te schilderen. Als meest gelauwerde reclamemaker van het land richtte hij in 1985 zijn eigen agentschap op, een van de meest vooraanstaande tot 1989. In dat jaar verkocht hij het agentschap en zegde hij de reclamewereld vaarwel. In 1990 exposeerde hij in een kunstgalerie (Guy Ledune) in Brussel en begon hij aan een carrière als schilder-schrijver, financieel totaal onafhankelijk van de kunsthandel.

In 2003 richtte hij in de Sint-Jacobswijk in Brussel onder de naam Grâce een groep op met een ruimte waarin tentoonstellingen rond spirituele thema’s worden gehouden. In 2004 exposeerde in Grâce kunstschilder Saskia Weyts, met wie hij in 2006 huwde. Samen met haar heeft hij sindsdien tal van gezamenlijke exposities opgezet in niet-commerciële ruimten (abdijen, kerken) en in door kunstenaars gehouden galeries in België en Frankrijk.

Robert Empain heeft een eigen website en een blog: Attention, l’art peut ressusciter la vie.

Stéphane Maton-Vann, een man van theater, letters en passie, werd opgeleid aan het American Center (Parijs) en aan het Grotowski-laboratorium. Net als Oscar Wilde is hij ervan overtuigd dat niets waar is behalve schoonheid; estheticisme en humanisme dicteren zijn schrijven. Hij ontving de Sabam-prijs en de Robert Urbain-prijs. Zijn korte roman Falciato won de Prix du Roman Gay 2021 in Parijs. In 1992 richtte hij L’Avant Nuit B. Phane Galerie op in de Antoine Dansaertstraat, een ruimte die beeldende en uitvoerende kunst combineerde. Paris-Match erkende het als één van de tien mooiste plekken in de Belgische hoofdstad.

Samen met fotografe Yseult D opende hij Studio 84 in het hart van de Sint-Jacobswijk, een multidisciplinaire ruimte gewijd aan kunst en cultuur.

In 2022 ontving hij voor het tweede jaar op rij de Prix du Roman Gay in de categorie biografie voor zijn boek over Hervé Guibert “Les ombres blanches de l’ange”.

Je bent haar wellicht al tegengekomen. Ze woont al meer dan 50 jaar aan de Kolenmarkt, en maakt nog eigenhandig het voetpad en haar ruiten schoon. In september 2017 vierden we samen haar 100ste verjaardag.

Denis Schmit is sinds 2015 de zaakvoerder van de prachtige winkel « Comptoir Florian – La Maison du Thé » op Plattesteen 11. Samen met Vincent Perpète, realiseerde hij de huisstijl (logos, verpakking, pers, merchandising), het design van het meubilair en van de verlichting van de winkel.

Denis Schmit studeerde plastische kunsten en grafisme, en vooraleer hij Comptoir Florian – La Maison du Thé vervoegde had hij al 20 jaar ervaring opgedaan als grafist en illustrator. Denis heeft talrijke werken van Belgische literatuur geïllustreerd die bij de uitgevers Labor et Actes Sud – Babel verschenen. Zo heeft hij onder meer de lay-out verzorgd van « Tintin en de Alfakunst », het 24^e album van Hergé. Hij was het ook die met de groep Totem Brussel instond voor de scenografie van de tentoonstelling Hergé als tekenaar (Brussel, Parijs, Londen, Frankfurt). Hij verzorgde ook de scenografie van de Hergé tentoontstelling (Beaubourg te Paris), weerom met de grafistengroep TOTEM Brussel. Hij heeft ook de Hergé ruimte van het Belgisch Stripcentrum te Brussel geënsceneerd, ditmaal met de architect Victor Levy, en realiseerde het bekende Moulinsart logo.

In 1990 begint Yvan Vandenbergh aan de renovatie van een toen erg vervallen hoekhuis, gelegen op de hoek van de Kolenmarkt en de Lievevrouwbroerstraat. Daarop volgt een lange geschiedenis van inzet voor onze wijk. Andere renovaties worden ingezet en de wijk herleeft. Het was toen al lang niet meer toegelaten om op de Grote Markt te parkeren, maar er waren in de wijk nog tal van wildparkeerders, braakliggende gronden en verwaarloosde gebouwen. Zoals Yvan Vandenbergh het zelf zegt, werd de wijk toen gered door haar bewoners. Verschillende jaren heeft Yvan Vandenbergh het café «Au Soleil» uitgebaat, recht tegenover de Goede Bijstandskerk, nu een heel bekende ontmoetingsplaats. Yvan Vandenbergh houdt van Brussel en van de Sint-Jacobswijk. Daarom interpelleert hij vaak het stadsbestuur of maakt hij constructieve voorstellen om de wijk te verbeteren. Jarenlang schreef Yvan Vandenbergh de St Jac Newsletter, tot hij in 2018 de fakkel doorgaf aan onze Vereniging.  Yvan is in verschillende burgerverenigingen actief waaronder het Collectif Stop Sirènes (verzet tegen loeiende sirenes) en Bruxelles Air Libre (verzet tegen overvliegende vliegtuigen) Hij publiceert de «Le Blog d’Yvan Vandenbergh».

Hij maakte ook een prachtig geïllustreerd relaas van de oude en meer recente geschiedenis van de Sint-Jacobswijk.

Jean Louis Van Durme werd in 1967 geboren in Waterloo. Hij is een geboren artiest en dichter, een dromer met een waaier aan talenten.

Jean-Louis Van Durme studeerde grafiek aan St.-Luc en antropologie aan de ULB.

Vervolgens gaf hij twee jaar les in schilderkunst in de «Ateliers Malou». In 1993 vertrekt hij met vakantie naar Griekenland … waar hij uiteindelijk dertien jaar blijft!

Op het eiland Koufonissi in de Cycladen opent hij zijn eigen kunstgalerij waar hij uitsluitend zijn eigen werken tentoonstelt. Als kunstschilder ontwikkelt hij een heel eigen techniek van schilderen op hout. Het wordt een groot success. Zijn werken worden in de hele wereld verkocht en talrijke verzamelaars bezoeken het eiland. Tijdens dezelfde periode schrijft hij ook heel wat schriften vol.

In 2004 keert hij terug naar Brussel en vestigt hij zich in de Sint-Jacobswijk. Hij wijdt zich aan de fotografie waarbij hij zich laat inspireren door zijn talrijke reizen in de Egyptische woestijn. Zijn betoverende fotos worden in Brussel en Ibiza tentoongesteld.

Hij legt zich nu toe op het schrijven en concentreert zich op poëzie. In de stilte van de nacht put hij zijn inspiratie. Een Parijse jury geraakt in de ban van zijn hypnotische stijl en bekroont n.a.v. de poëziewedstrijd Simone de Carfort zijn tweede poëziebundel «Rapatrie la lumière et c’est tout l’univers qui s’inverse» met een eervolle vermelding.

Saskia Weyts, geboren in Brugge in een familie van schilders, schrijvers en musici, woont sinds 2003 in onze wijk.  Ze verdeelt haar tijd tussen België, Frankrijk en vooral Portugal, waar ze inspiratie vindt in de natuur en de zee. Ze observeert schelpen, stenen, lucht en landschappen om het geheim te ontdekken dat erin zit opgesloten. Met snelle en precieze gebaren worden kleuren en materialen in haar schilderijen als een precieuze microkosmos tot leven gebracht. Haar werk is een innerlijke zoektocht naar de band tussen mens en natuur.

Ze heeft schilderkunst gestudeerd aan de Académie des Beaux-Arts in Doornik, waar ze nu les geeft gericht op een hedendaagse vorm van tekenen. Haar partner, Robert Empain, is ook kunstenaar.

«Ik leg graag een moment vast om het u te schenken», zegt ze. Yseult D. realiseert artistieke foto’s die ze in twee verschillende vormen produceert: «art on wall» (ingekaderde fotos om aan de muur te hangen) en «art to wear» (kunstwerken op kleedjes of zijden topjes, draagbare kunst). Graag nodigen we je uit om de website van Yseult D. te raadplegen want beelden zeggen veel meer dan woorden. Je zal er prachtige landschappen ontdekken die Yseult D. in verre landen fotografeerde. In de Loft Matyse ontvangt Yseult D. niet alleen haar klanten maar ook artiesten voor litteraire avonden, concerten of theaterpresentaties.  Dit is een leuke gelegenheid om deze artiesten te ontdekken in een warme thuis en en petit comité en aansluitend een woordje te wisselen met de artiest bij een goed glas.  Schrijf je via yseult@yseultd.com in voor de nieuwsbrief en vervoeg de kunstminnaars die geregeld samenkomen in Loft Matyse.